یک خبر خوش برای تئاتر هرمزگان

نمایشنامه "شی تال برقص بر مرگ من" نوشته مهران محمود زاده دهبارزی به بخش تجربه های نو جشنواره تئاتر فجر راه یافت.این نمایشنامه در حالی از سوی هیت بازخوان در تهران پذیرفته شد که متاسفانه بازبین های سنتی اداره کل فرهنگ و ارشاد هرمزگان به دلایلی نا مشخص از حضور این کارگردان جوان و گروهش در جشنواره تئاتر استانی جلوگیری کرده بودند.

متاسفانه تئاتر هرمزگان در حال تقسیم شدن به دو بخش است،یک بخش کسانی که با تمام توان کار می کنند و نگاه مستقل دارند و بخش دوم کسانی که با سفارش و لابی آقایان به صورت حباب در حال رشد هستند.

بازیگری در بالاترین جای دنیا

اگر چه داوران بیست و سومین دوره تئاتر استانی هرمزگان با انتخاب آثار ضعیف و سفارش شده توانستند از دیده شدن تئاتر مستقل و سخت کوش گروه تئاتریکال در جشنواره منطقه ای فجر جلوگیری کنند،اما به نظر من این گروه باید تمرینات خودش را با جدیت بیشتر برای اجرای عموم و حضور در فستیوال های بین المللی ادامه بدهد.(عصبانی هستم به شدت)
احسان رشتی آفارانی که در این چند سال فعالیت تئاتری خاصی نداشت،نشان داد که بازیگر مستعد و خوش احساسی است،بازی حسی و بدن فوق العاده این هنرمند و همچنین عکس العمل های سریع و به موقع اش موتور محرک این تئاتر بود.

حامد رضوانی اگر چه وقت زیادی برای همراهی گروه نداشته اما به خوبی توانسته بود از پس کار بر بیاید،حامد چشمان گیرایی دارد که در این اثر کارگردان به خوبی توانسته بود از او استفاده کند،اگر چه به نظر من لباسی که برای او انتخاب شده بود خیلی ساده و خارج از لباس دیگر بازیگران بود.

هادی علیشاپور،در آغاز اعتراف می کنم که هیچ وقت فکر نمی کردم،هادی از پس نقش های این شکلی هم بر می آید و همیشه تصورم این بود که به دلیل بدن مناسبی که دارد برای بازی در نقش های گروه تئاتریکال انتخاب می شود،اما هادی نشان داد که بسیار احساس ناب و میمک خوبی دارد،او کار را به خوبی درک کرده بود و تک جمله هایی که می گفت با تمام وجود بیان می کرد.به شدت از بازی هادی لذت بردم.

سولماز نوروزی،بازی پر جنب و جوش و هیجانی خانم نوروزی به همراه احساس خوب او در مواقعی که از رقیبش در داستان شکست می خورد و همچنین نگاه عمیقش در فیلمی که در اواسط اجرا پخش می شد از نکات مثبت بازی سولماز نوروزی بود اما به نظر من در حرکات بدنی مخصوصا در ورود و خروج ها از صحنه آن چابکی خاصی را که اثر نیاز دارد را نداشت.

رحیمه ایرانمنش از با تجربه ترین بازیگران تئاتر استان که تجربه کار با گروه های مختلف را دارد در این کار نقش زن میانسال را به خوبی بازی کرد، نگاه ها و حرکات ریز خانم ایرانمنش در جلوی سن تئاتر بسیار دیدنی بود.

آذین بیابانگرد،اولین باری بود که در یک تئاتر نیمه حرفه ای نقش بازی می کرد،این بازیگر جوان نشان داد که مستعد است و به خوبی از پس نقش بر آمده بود البته طراح گریم هم به خوبی و با شناخت چهره او را گریم کرده بود،خانم بیابانگرد هم بازی خوبی برای احسان رشتی بود و حرکات این دو بسیار خوب در کنار هم قرار گرفته بود.

در این نمایش محمد شریف صادقی در یک صحنه و شکوفه سالاری در چند صحنه ایفا نقش کردند که حضورشان به نوعی تکمیل کننده بازی دیگر بازیگران بود.برای همه گروه بازیگری آرزوی موفقیت دارم./عکس از مجید جمشیدی

همکاری پشتکوهی و یاسر خاسب در سی امین جشنواره تئاتر فجر

به گزارش خبرنگار هنرپرس، ابراهیم پشتکوهی، کارگردان نمایش "تنها سگ اولی می‌داند چه کسی پارس می‌کند، مکبث" قرار است امسال با نمایش "کمدی الهی،جلد دوزخ"در سی امین جشنواره تئاتر فجر، شرکت کند.
 
نمایش "کمدی الهی ،جلد دوزخ" به نویسندگی ابراهیم پشتکوهی‌، به بیان متفاوت و مدرنی از "کمدی الهی دانته" می پردازد. در این نمایش، مجید کشاورز، محمد سایبانی، رضا کولغانی، جوادنمکی، یاسر خاسب، مصطفی شبخان به ایفای نقش می‌پردازد.

ابراهیم پشتکوهی که سال گذشته با شکل اجرایی متفاوت و نو، نمایش" فروش یک روح سرکش"را در جشنواره تئاتر فجر سال گذشته اجرا کرد، امسال با همکاری بازیگرانی از تهران ، در جشنواره حضور پیدا خواهد کرد./عکس  مربوط است به اجرای آکواریوم هوا به کارگردانی یاسر خاسب منبع هنرپرس

در کمال تعجب همگان

نمایش "برگزین" اثر مذهبی حسین درویشی از رودان و نمایش "کشف برای زنده ماندن.." از رضا غریب زاده به جشنواره منطقه ای را پیدا کردند.

و این گونه بود که پرونده پر بحث جشنواره تئاتر استانی امسال هم بسته شد،اما سوالی که باید پاسخ داده شود،این است که داوران بر اساس چه معیاری آثار برگزیده را انتخاب می کنند؟

این گونه جشنواره ها و این نوع نگاه ها باعث دلسرد کردن هنرمندانی می شود که تازه پا به عرصه هنر گذاشتند. انتخاب داوران ضعیف که سابقه هنریشان مشخص نیست هم یکی از مشکلاتی است که سالهاست جشنواره تئاتر استانی به خود می بیند.بحث در این خصوص بسیار است تا بعد.

نگاهی به نمایش نامه بلندترین جای دنیا

26 مهر 1390 مکان سالن تئاتر شهرستان رودان،عصر است و همه منتظر آماده شدن گروه تئاتر تئاتریکال هستند،کارگردان گروه معتقد است که افراد پایین 13 سال نباید از نمایش "بلندترین جای دنیا" دیدن کنند،نمایش با کمی تاخیر شروع شد،مشکلی در سیستم صدا بوجود آمده،کارگردان به روی سن می آید و از همه معذرت خواهی می کند.دقایقی بعد آخرین ساخته گروه تئاتر تئاتریکال به نمایش گذاشته می شود.اجرا این اثر به قدری مرا شگفت زده کرده است که تصمیم دارد جداگانه نظر خودم را در خصوص بخش های مختلف این تئاتر بنویسم.

نمایش نامه:

سید ذبیح موسوی نویسنده این اثر با خلق شخصیت های نمادین و استفاده از تک جمله های تاثیرگذار،شکل جدیدی از شخصیت پردازی را برای بازیگران به وجود آورده است،طوری که بازیگر در واقع یک نقش را بازی نمی کرد،بلکه هر شخص نمادی از جامعه بود که در واقع کار بازیگری را بسیار سخت می کرد،مثلا پیرمرد که در تک جمله های شاهکارش نوید بهار را می داد،نماد مردم بود.دو مرد و زن در یک طرف درگیری بودند و زن و مرد دیگری در طرف دیگر،دعواهایی که از روز اول آفرینش بوده است و هنوز هم ادامه دارد و در تمامی جوامع دیده می شود.

نویسنده به خوبی درگیرها را بدون قضاوت به تصویر کشیده بود و مخاطب از آغاز تا پایان به دنیال داستان کلاسیک خاصی نمی گشت،بلکه فقط شاهد کشتار مردمانی بود که به وسیله دست های پشت پرده به جان هم افتاده بودند.نمایش نامه به قدری جهانی است که می توان را در هر جامعه متصور شد و همین دلیل باعث می شود که برداشت های ذهنی متفاوتی از اثر به وجود بیاید،که به نظر من نشان دهنده پویایی اثر است.

این اثر پایان تلخ اما تاثیرگذاری دارد،پیرمرد داستان توسط کسانی کشته می شود که انتظارش را نداشت.در خصوص این نمایش نامه سعی می کنم مصاحبه مفصلی با نویسنده داشته باشم..

چرا رودان میزبان خوبی برای جشنواره تئاتر استانی نیست؟

بیست و سومین جشنواره تئاتر استانی در شهرستان رودان در حال برگزاری است،شهرستانی که هنرمندان مستعد و نوگرایی را به تئاتر استان معرفی کرده است اما متاسفانه به لحاظ امکانات اولیه در نقطه صفر به سر می برد.اگر چه از نزدیک شاهد زحمات هنرمندان رودانی جهت هر چه بهتر برگزار کردن این جشنواره بودیم اما شرایط برای برگزاری اصلا مناسب نبود.

اسکان هنرمندان:
اگر چه در سایت های خبری نوشته شده بود که همه هنرمندان شرکت کننده در جشنواره مورد استقبال مدیران رودانی قرار گرفتند،اما واقعیت متفاوت بود.یکی از کارگردان ها که بسیار از شرایط ناراضی بود با عصبانیت از عدم برنامه ریزی مناسبت در جشنواره سخن می گفت.از این که شخص مسئولی در جشنواره نام 5 نفر از اعضا گروهش را به دلیل کمبود جا برای اسکان حذف کرده بودند.البته گوبا بعد از گفتگو با مرکز استان این مشکل رفع می شود.

سالن نامناسب:
مکانی که برای اجرای آثار در نظر گرفته شده است،نه نور مناسبی دارد،نه حتی به اندازه کافی جا برای تماشگر،از دیگر ایرادهای این سالن نامناسب بود مکانش در یکی از محله های رودان است،برای رسیدن به این مکان باید از کوچه های خاکی و تاریکی گذر کنید که البته شایسته برگزاری جشنواره به این مهمی نیست.

نظم ضعیف:
تئاتر هنر زنده است و بازیگران برای اجرا نیاز به تمرکز دارند،متاسفانه در این جشنواره نیروی های نظم دهنده به تماشگران بسیار ضعیف عمل می کردند،مثلا اجرا شروع شده بود و درب سالن بسته بودند اما متاسفانه از بیرون سالن صدای سروصدا و درب کوبیدن برخی افراد به گوش می رسید.در ضمن مخاطب های عادی در رودان هم توجیح نشده بودند که نباید بجه 2 ساله را برای دیدن این تئاتر ها به سالن بیاورند.متاسفانه نیروهای نظم هم هیچ گونه پیش بینی نکرده بودند و جلوگیری هم نمی کردند.