خیال صبحانه مفصل یک گریه گریخته است
و ریخته است چیزهای درهمی بر انگشت ام
مشت ام باز است که کبوترهایش را
آهای نیلوفرهایش را چه بهترهایش را و کبودترهایش را
ای که دیر می کنی و مرا از خود و از همه چیز سیر
بگیر این عروسک نیمه خواب از این همه آب که سیلی است خیلی
من به ریتم قشنگ خودم سوارم و بیکارم
کار از شانه هایم می گرید از شبانه هایم می گوید
شما را چه به این حرف ها که صرفه نبرد آن که
همین آن که هم نفهمیدم که بود چه بود
وقتی از خودت بیرون می ریزی بی چون می ریزی
برگ ریزی یک روز پاییز مثلا و نیز مثلا
دیروز با خودم دعوا کردم پریروز با تو
هر روز با جدول ناتمام چشمانی که آنی
می دانی چقدر کشته داده ام در جنگی که با خون خود داشتم
چقدر کشته توبگو پشته آغشته همین رنگ چونی که عشق
عشق مگر پیاده بیاید پنجره باز کند و چیزی آغاز کند
در آدم که آه دم نزن
ای سکوت رنگین عاشق شدن .
خوبی کاکا
مقسی