احساس تجربه کردن و هجوم به دنیای غیر واقع گرا همیشه برای برخی هنرمندان جالب و برای مخاطب هایشان شگفت انگیز بوده،در ششمین نمایشگاه عکس اریبهشت با اثری روبرو شدم – دربالا می بینید – از هادی دهقان پور که به نظر من این اثر هم عکس است هم یک فیلم کوتاه و هم یک داستان و شاید هم یک خواب.
در این اثر هنری، ما با دو دنیا روبرو هستیم، من برای تحلیل در آغاز عکس را از وسط دو نصف کردم، سمت چب چند نفر در حال نگاه کردن به دیوار هستند و سوال هایی که برای مخاطب به وجود می آید.این افراد به چه چیز نگاه می کنند؟در انتظار چی یا کی هستند؟ این طرف به تنهایی خودش یک عکس خوب است که دنیای مخاطب را به بیرون از عکس می کشاند و سوال به وجود می آورد.
اما وقتی عکس را کامل مورد بررسی قرار بدهیم،شرایط به کلی عوض می شود،اگر چه که ما آن سوی دیوار را هم می بینیم اما سوالات ما بیشتر می شود و هر مخاطبی به دنبال جواب هایی در دنیای خودش می گردد.
سمت راست دیوار ما را به دنیای ذهنی و وهم آلودی هدایت می کند.که سوال های متعددی به وجود می آورد.آیا حقیقت دارد؟ آیا ما در حال دیدن آرزوهای دو مردی هستیم که روی ویلچر نشسته اند؟ آیا معجزه شده؟ شاید هم این شخصیت های یک عمر دروغ گفته اند و اصلا فلج نبودند؟ و سوال های دیگر.....
همه این سوالات را یک عکس ثابت برای ما به وجود می آورد؛به همین دلیل است که من این اثر را فراتر از یک عکس می بینم، به عنوان یک مخاطب بعد از هر بار دیدن این اثر برای خودم یک داستان درست می کنم و احساس می کنم که شخصیت ها در حال حرکتند.
به نظر می آید که هادی دهقان پور خالق این اثر با ادبیات غیر واقع گرا آشنایی دارد،این را به خوبی می توان در فضای خلوت و سیاه و سفید عکس ،احساس کرد.این که یک عکاس فضا سازی می کند و مثل یک کارگردان کارکترها و اشیاء لازم صحنه اش را می چیند،میتواند پاسخ مناسبی باشد به کسانی که اعتقاد دارند که عکس ثبت لحظه هاست.
این عکس میتواند یک کلاس درسی باشد برای عکاسان جوان هرمزگانی،مخصوصا کسانی که تمام نگاهشان به دریا و برقعه و درخت خرما و غروب ختم می شود.ما به خوبی می بینیم که برای خلق این اثر هم فکر شده و هم وقت و حوصله گذاشته شده است،در ضمن عکاس ذهن خلاق خودش را به خوبی هدایت کرده و از تجربه کردن نترسیده است.
یک منقد تئاتر می گوید:من وقتی به یک فستیوال دعوت می شوم به دنبال دبدن کارهای خوب نیستم بلکه به دنبال دیدن کارهای جدید هستم حتی اگر ضعیف باشد.
ساختگی بودن عکس خیلی تو ذوق میزنه
البته شاید بررای عکس هنری یک عیب نباشه ولی برای عکسی که پیشوند نگاه خلاقانه دارد حسنی هم نداره
یقینا وقوع همزمان چنین رویدادی و حضور عکاس غیر ممکنه
البته اگر باقبول ساختگی بودن فضا و نگاه فقط به دنبال محتوا گرایی باشیم حرف دیگری است و حق با عکاس و شما
ممنون از دیدگاه
جناب بردال عزیز، امروز موفق به خواندن نقد زیبایتان شدم. خوشحالم از اینکه توانستهام گوشهای از دلمشغولیهایم را با هممیهنانم به اشتراک بگذارم و خوشحالتر از اینکه دوستانی همچون شما هستند که به عکسهای دیگران احترام بگذارند و برای آن وقت صرف کنند و حوصلهی نقد آنرا داشته باشند. این عکس بهصورت پانوراما، از اتصال شش فریم عمودی تشکیل شده است. بر روی موضوع عکس، بالغ بر شش ماه فکر و بررسی و موقعیتیابی شده است. آنقدر منتظر ماندم تا در شهر کویری سبزوار، بارانی ببارد و زمین، آنطور که میخواهم بشود. امروز نقدتان را خواندم. دوباره انرژی گرفتم. پس از چند ماه رخوت، دوباره بلند شدم و فردا پروژهی جدیدم را کلید خواهم زد. این عکس بهزودی و در غالب یک فیلم کوتاه، عرضه خواهد شد. باشد که روزی از نزدیک شما را ببینم و دنیای عکاسی و تلخیها و شیرینیهایش را برای هم وصف کنیم. باز هم ممنونم
سلام مهربان
مطالعه شد.. تا یه غایه دگه