چهارصدمین طلوع

با اخراج پرتغالی ها از جزیره ی هرمز به سال ۱۰۳۱ قمری سیطره ی کامل ایران بر کرانه های خلیج فارس به طور کامل تحقق یافت!

این نبرد بزرگ ملی که تدارک پیروزی آن مدت ها به طول کشید جنگی بود که تمام منطقه ی ساحلی جنوب از بشکرد و سیریک و کوهستک گرفته تا کهورستان و خمیر و احمدی و کمزار را درگیر خود نمود. یعنی منطقه ای  به مرکزیت بندرعباس که اکنون استان هرمزگان نامیده می شود.

«غروب» استعمار در جزیره ی هرمز اما با یک «طلوع» باشکوه همراه بود چرا که پس از فتح و سپس ویرانی هرموز بندر گمنام «گمرون» در ساحل شمالی جزیره (به پاس همت بزرگ شاه عباس صفوی در بیرون راندن بیگانگان از جنوب کشور) تغییر نام یافت و به عباسیه وسپس بندرعباسی نهایتا «بندرعباس» مشهور شد.

امسال سال  بر اساس تقویم عربی و نه خورشیدی و میلادی ۴۰۰سال از این طلوع فرخنده می گذرد.

امسال را باید چهارصدمین سال طلوع بندرعباس از کوچه های گمرون قدیم دانست.

چنین تقارنی را باید به یقین جشن گرفت. هرچند در کشوری که بیش تر تعطیلات در آن سوگواری است جشنی چنان که شایسته نام و نقش بندرعباس باشد سخت است، اما فکر می کنم هرکس در حد خود می تواند فکری و کاری و آغازی باشد برای شهری که به گفته هاشمی رفسنجانی «پیشانی» ایران است.

لاتیدان در این فرخندگی چند متن خواهد نوشت و امیدوار است به کمک  ولطف همه ی دوستان یک موج فرهنگی را سبب ساز شود چرا که از میران دولتی امیدی نیست، جز خراب کردن و حرام نمودن چنین فرصتی.

از این رو مخاطب اولیه سوال اش را نیز وبلاگ نویسان استان می داند و در درجه دوم همه هرمزگانی ها با طرح این سوال که:

برای «چهارصدمین» سال بندرعباس چه می توان کرد؟

منبع:وبلاگ لاتیدان