نگاهی به نشریه ندای هرمزگان به بهانه تولدت مبارک.

به گفته خلیل درخورد هفده سال پیش در چنین روزی نشریه ندای هرمزگان متولد شد،بد ندانستم که نگاهی انتقادی به عملکرد این دو سه سال اخیر این رسانه هرمزگانی داشته باشم تا شاید کمی از نگاه سفید سردبیر جوان این نشریه کاسته شود.

ظاهر نشریه.

تصویری که خوانندگان جدی مطبوعات از یک نشریه اصلاح طلب دارند همیشه تصویری نو و شیک در عین حال بسیار با ظرافت و جذاب می باشد.این نشریات از دقت بسیار بالایی برخوردارند و هنرمندانه روزنامه شان را صفحه بندی می کنند.

اما لوگوی بد و صفحه بندی بسیار ضعیف و نبود جذابیت و رنگ بندی مناسب بعد از هفده سال برای یک نشریه ای که ادعای اصلاح طلبی دارد جالب به نظر نمی آید.مخصوصا صفحه "بادمجان" که بسیار بد کادر بندی می شود و مخاطب را یاد روزنامه دیواری دوران مدرسه می اندازد.

سیاست:

وارد این بحث نمی شوم نه تنها پدر و مادر ندارد بلکه هیچی ندارد.

فرهنگ و هنر.

در گذشته در این بخش بسیار فعال تر عمل می شد اما در این اواخر جز اخبار آرشیوی و خاطرات منصور نعیمی و بخش هایی از کتاب فردوسی که توسط صفحه بند احتمالا کپی می شود.نه تحلیلی از فضای حال حاظر فرهنگ و هنر استان دیده می شود نه نقدی بر اثر هنری،هر چند که در این بخش این نشریه یه سرو گردن که چه عرض کنم یه نیمه تنه به بالا از دیگر نشریات استانی بالاتر است.باز هم خدای را شاکریم.

اقتصاد.

کدام اقتصاد؟اگر منظور پوشش اخبار اقتصادی است که توسط شبکه استانی و دیگر نشریات انجام می شود مثل اعلام ارائه کالا برگ و اخبار گمرک و ترانزیت و از این دست مسائل.

اما اگر منظورت وجود کارشناس اقتصادی در نشریه جهت نوشتن مقاله و گزارش از آخرین وضعیت اقتصادی مردم هرمزکان و درد های نشنیده آنها است؟که متاسفانه من ندیده ام نه در این نشریه نه در هیچ رسانه دیگری در هرمزگان.(اگر کسی دیده لطفا اعلام کنه که بی اتصافی نکرده باشیم)

در آخر.

خیلی کلی نوشتم و احساس کردم که باید بنویسم.همه مشکلات و رنج های روزنامه نگاری در این استان را شاید تجربه نکرده باشم اما درک می کنم.از مشکلات مالی گرفته تا پخش نامناسب به علت نبود چاپخانه.

اما تولد تولد تولدت مبارک نشریه ندای هرمزگان.