بعد از اجرای نمایش پزشک نازنین توسط من در پلاتو آفتاب بندرعباس،دوستان زیادی نقدهای سازنده ای را برای بهبود کار با من در میان گذاشتند،اما در بین همه نقدهای شفاهی چند روز پیش متنی در واتس آپ به دست من رسید از یک کارشناس علوم ارتباطات که در آغاز برای من خوشحال کننده بود که یک نفر در بندرعباس این قدر با ظرافت و تحلیل دقیق نیل سایمون را می شناسد،آن هم در حوزه های پیچیده ای مثل زبان شناختی و معناشناسی،امروز دوباره این نقد را خواندم که متوجه شدم یک نوع آشفتگی خاصی در این متن وجود دارد،تصمیم گرفتم قسمتی از مطلب را در گوگل سرچ کنم که متاسفانه متوجه شدم خوشحالی من در خصوص شناخت این کارشناس علوم ارتباطات در هرمزگان بیهوده بوده است چون کل مطلب آغازین این نقد به شکل ناشیانه ای از یک مقاله با نام "شیوه های ایجاد طنز کلامی در آثار نیل سایمون: بررسی موردی نمایشنامه های شایعات و گمشده دریانکرز" نوشته بهروز محمودی بختیاری و مینا رضا پور،کپی شده بود.چکیده این مقاله را در این صفحه منتشر می کنم تا کسانی که مطلب دوست کارشناس علوم ارتباطات را خوانده اند خودشان قضاوت کنند.اگر چه این دوست را نمی شناسم اما علاقمندم با او دیداری داشته باشم چون به نکات پراکنده ای در خصوص کارگردانی کار اشاره کرده بود که تا حدودی به نظرم به دلیل عدم شناختش از این نوع آثار است،مثل اشاره به کمبود تابلوهای زیبا در نقدی که نوشته بود.
نام نیل سایمون در حوزه ادبیات نمایشی طنز آمریکا، نامی محبوب و آشناست. سایمون به مدد ذهن جستجوگر و طنز کلامی شیرین خود، موفق شده است تا خود را به چهره ای محبوب در ادبیات نمایشی تبدیل کند؛ چهره ای که هم در بین منتقدان پذیرفته است و هم در بین مخاطبان عام. نویسنده ای که هم در تئاتر شناخته شده است و هم در سینما. این مقاله در چارچوب نگرشی زبانشناختی، به بررسی شیوه هایی می پردازد که از رهگذر آنها، سایمون طنز کلامی و انتقادی خود را شکل می دهد. در این مقاله پس از تعریف طنز کلامی و نظریه های سه گانه موجود در مطالعات طنز کلامی، این مفهوم در دو حوزه کلان «معنا شناسی» و «کاربرد شناختی» زبان مطالعه شده است. در حوزه معناشناسی، عناصر «ابهام» (و سطوح مختلف آن)، «تناقض»، «همان گویی»، «اغراق» و «استعاره» به عنوان عوامل ایجاد طنز بررسی شده اند، و در حوزه کاربرد شناختی زبان، به شیوه های خلق طنز کلامی از رهگذر «تفسیر مرجع شاخص ها»، «تلمیح»، «ساخت گفتمانی»، «به هم زدن قواعد نوبت گیری»، «نقش اصول همکاری گرایس» و «بر هم زدن پیش انگاری» پرداخته شده است. پس از تبیین این ملاحضات نظری، با محک زدن موارد فوق الذکر بر روی نمایشنامه های شایعات و گمشده دریانکرز اثر نیل سایمون، تلاش شده است تا الگوی غالب این نمایشنامه نویس در خلق فضاهای طنز آمیزش معرفی گردد. |
| کلید واژه: نیل سایمون، ادبیات نمایشی آمریکا، طنز کلامی، زبانشناسی، شایعات، گمشده دریانکرز/منبع |
جالب بود