شعری از بیژن نجدی

امروز با اعداد تو را دارم

با تکان تند عقربه‌ی ساعت

امروز که در ستایش دست و ناخن‌هات

و عطر گیج پستان‌هات

به نماز ایستاده‌ام

حالا تقدس بوسیدن را

رازگونه به خوابم خواهم برد

آنک چیزی جز

ضربه‌های شیرین تو نیست

و صدای دل تو در ساعت هفت و پنج دقیقه

که مثل دانه‌های مروارید در کف دست من می‌ریخت

کاش در همان لحظه‌ی داغ، در تشنج خیس، تندیس می‌شدیم

کاش تندیس می‌شدیم

در ساعت هفت