روزانهها
همهپیوندها
جدیدترین یادداشت‌ها
همه- لنه 1927 در جشنواره فیلم مستقل اتریش 2021
- مستند لنه به گزارش صبح ساحل
- به دنبال ادای دین به بندرعباس بودم/تاریخ استان هرمزگان را خوب نشناختیم
- درباره کتاب مستند از ایده تا فلیمنامه
- "ناخدا خورشید" روایتی بومی از داشتن و نداشتن
- بندرعباس زیبا اما تلخ/چاپ شده در روزنامه صبح ساحل
- گزارشی کوتاه از چهاراه نخل ناخدا
- نشستهای گفتوگو در گالری مرداد
- نگاهی به رویداد هنری رازهای موقت
- گپ و گفتی با « بهروز عباسی»
- نمایش کمدی «بر پهنه دریا» به زودی به غرب هرمزگان سفر می کند
- "سدید السلطنه در زندان رضا شاه"
- "تناقض در آمار نمایشگاه کتاب"
- "قابل توجه مسولین فرهنگی طرفدار خصوصی سازی"
- اهواز
بایگانی
- مهر 1400 1
- بهمن 1399 1
- مرداد 1398 1
- بهمن 1397 1
- آذر 1397 1
- مرداد 1397 4
- تیر 1397 1
- خرداد 1397 1
- بهمن 1396 4
- دی 1396 5
- آذر 1396 8
- آبان 1396 1
- مهر 1396 1
- شهریور 1396 7
- مرداد 1396 10
- تیر 1396 1
- خرداد 1396 1
- اردیبهشت 1396 1
- بهمن 1395 1
- دی 1395 1
- آبان 1395 1
- مهر 1395 1
- اسفند 1394 3
- دی 1394 6
- آذر 1394 1
- آبان 1394 1
- مهر 1394 6
- شهریور 1394 10
- مرداد 1394 4
- تیر 1394 4
- خرداد 1394 6
- اردیبهشت 1394 12
- فروردین 1394 3
- اسفند 1393 10
- بهمن 1393 8
- دی 1393 7
- آذر 1393 8
- آبان 1393 5
- مهر 1393 3
- شهریور 1393 3
- مرداد 1393 5
- تیر 1393 2
- خرداد 1393 2
- اردیبهشت 1393 2
- فروردین 1393 4
- اسفند 1392 2
- بهمن 1392 1
- دی 1392 3
- آذر 1392 6
- آبان 1392 10
- مهر 1392 14
- شهریور 1392 11
- مرداد 1392 18
- تیر 1392 16
- خرداد 1392 9
- اردیبهشت 1392 8
- فروردین 1392 8
- اسفند 1391 17
- بهمن 1391 9
- دی 1391 14
- آذر 1391 15
- آبان 1391 10
- مهر 1391 16
- شهریور 1391 13
- مرداد 1391 15
- تیر 1391 14
- خرداد 1391 5
- اردیبهشت 1391 18
- فروردین 1391 12
- اسفند 1390 17
- بهمن 1390 13
- دی 1390 19
- آذر 1390 16
- آبان 1390 18
- مهر 1390 16
- شهریور 1390 17
- مرداد 1390 23
- تیر 1390 29
- خرداد 1390 32
- اردیبهشت 1390 20
- فروردین 1390 20
- اسفند 1389 12
- بهمن 1389 16
- دی 1389 15
- آذر 1389 16
- آبان 1389 18
- مهر 1389 14
- شهریور 1389 16
- مرداد 1389 23
- تیر 1389 18
- خرداد 1389 18
- اردیبهشت 1389 21
- فروردین 1389 20
- اسفند 1388 23
- بهمن 1388 12
- دی 1388 19
- آذر 1388 19
- آبان 1388 24
- مهر 1388 19
- شهریور 1388 26
- مرداد 1388 11
- تیر 1388 26
- خرداد 1388 13
- اردیبهشت 1388 21
- فروردین 1388 19
- اسفند 1387 25
- بهمن 1387 22
- دی 1387 22
- آذر 1387 20
- آبان 1387 21
- مهر 1387 1
آمار : 798413 بازدید
Powered by Blogsky
یه داستان کوتاه بنویسید.
برای این عکس بسیار عالی که توسط حسن بردال گرفته شده یه داستان در بخش نظرات بنویسید و بعد با هم نوشته ها رو مرور می کنیم.
بهشب
پنج‌شنبه 31 اردیبهشت‌ماه سال 1388 ساعت 11:32 ق.ظ
خیلی سخته تو زندگی به جایی برسی که از هر طرف که نگاه کنی پوچی باشه.هزار راه جولو پاته ولی ته ته همه راهارو داری می بینی که هیچ کدوم به جایی نمی رسه.بهر حال بتازونو نا امید نشووو .شاید یه جورایی شخصیت منه.
۹۹سال ها از مرگش گذشته بود. اما هنوز خاطرات نامفهومی از گذشته در مغزش زمزمه می شد. جایی که کسی را در خاطره ای جا گذاشته بود . چطور می شود آدم بمیرد اما هنوز فکر کند ، نقاشی بکشد ، خاطره مرور کند و روی گلهای یخ زده خاکستری تیره قدم بزند– مثل زنده ها . امروز روز تولدش بود . شاید صد سالگی ( تقویم چیز کثیفی است ) . آنجا تکه ای از زمین بود اما حیاتی نداشت . زمینش با گلهای یخ زده خاکستری تیره٬ مثل یک سلول انفرادی بی انتها. آهی کشید و دوباره جایی ایستاد که 99 سال دوست داشت آنجا ، حداقل برای چند لحظه پنجره ای به بیرون باشد. و کسی از روبرویش٬ و پشت پنجره رد شود.
بهروز من که داستان بلد نیستم ولی ای کاش این عکسو از وسط میچیدی و بعد تکه ی سمت راست رو میزاشتی سمت چپ!
اگه قرار باشه از همچین مخمسه ای بیرون برم ترجیح میدم با نفر دوم همراه هم باشیم و با هم از اینجا بیرون بریم حتی اگه دشمنم هم باشه
آن مرد ایستاد تا نامزدش برود برای او و خودش کمی آبخنک پیدا کند تا بنوشند و در مورد آینده با هم صحبت کنند...
اما آن زن هیچوقت باز نگشت چون آبی پیدا نکرد.او به همسرش قول داده بود و نمی توانست زیر قولش بزند.سال ها گذشت و آن مرد از آمدن زن نا امید شده بود.آن مرد ازدواج کرد .آن مرد داشت زندگی می کرد و آن زن هنوز به دنبال آبی خنک برای آن مرد بود...آن زن حالا آب را بهانه ای قرار داده تا شاید دوباره بتواند آن مرد را ببیند...اما آن مرد داشت زندگی می کرد...آن مرد نمی خواست آن زن را ببیند...آن زن هم دنیا را با تمام آب هایش بدرود گفت...(تلخ بود یکمی)
سلام دوست گرانقدر
پارانوئیدها همه جا هستند - مراقب باشید
بهروووووووووووووووووووووووووووووز .....
سخنرانی موسوی لاری در حمایت از میرحسین موسوی
موسوی لاری روزهای دوم و سوم خرداد به هرمزگان سفر و در حمایت از میرحسین موسوی سخنرانی خواهد کرد.
برنامه های موسوی لاری به شرح زیر است:
شنبه دوم خرداد:
مصاحبه با رسانه های اصلاح طلب ساعت 9 صبح
سخنرانی در دانشگاه هرمزگان ساعت یازده صبح
سخنرانی در شهر میناب ساعت17
سخنرانی در شهر رودان ساعت20
یکشنبه سوم خرداد:
مصاحبه مطبوعاتی با رسانه های محلی و کشوری ساعت9 صبح
سخنرانی در حاجی آباد ساعت16
سخنرانی عمومی در بندرعباس ساعت 20
مکان سخنرانی عمومی: بندرعباس ـ نرسیده به چهار راه نخل ناخداـ بعد از مجتمع نخل ـ ابتدای خیابان بهارـ ستاد شهرستان بندرعباس
چه زود بزرگ شدیم جفتمان
چه زود قد کشیدم، شدم همقد چادر مشکی مامان دوزم که کنار گذاشته بود برای همچین روزی شاید.
ریز خندیدم که: "ببین چه بزرگ شدم!"
درشت اخم کردی که: "جدیم، جدی باش."
عین همه ی وقتهایی که انگار قرار است بی مقدمه خبر بدی بدهند ته دلم خالی شد.
بحث عوض کردم که: "این هزارراهها به کجا میروند؟ بیا مسابقه. هرکس تا آنجا که چشم سرش دید تعقیبشان کند."
درشت تر اخم کردی که: "خودت را نزن به آن راه."
یکی یک کاسه آب ریخت توی دلم انگار. وا رفتم: "جر نزن، قرار ما این نبود."
چه بیرحم شدی یکهو: "کدام قرار؟!"
_ "قرار چشمهایت. مگر همه ی قول و قرارهای دنیا زبانی است؟ مگر دلی که گیر است با سنجاق وصل است که قفلش را بشود باز کرد و رهایش کرد؟"
نگاهت را گرفتی از چشمانم: "سفسطه نکن. من نخواستم. تو پیش آمدی."
_ "زبانت نخواست. دلت؟ نگاهت؟ دستانت؟"
_ "من هیچ وقت نخواستم. تو عین قربانی باتلاقی که توهم خودت بود هی دست و پا زدی تا چشم باز کردیم دیدیم اینجاییم. رودرروی هم، نه کنار هم. تو هرگز پیش نیامدی، تو فرو رفتی"
_ "بیا دیوانگیمان را بکنیم. ول کن این حرفهای صد تا یه غاز خاله خانباجی ها را. اصلا قبول. به جان نگاهت قسم. بیا عاشق نباشیم اما لااقل عشق بورزیم."
اصلا آن خنده ات را دوست نداشتم. که خش دار و عصبی بود و لابلایش شنیدم که زبانت گفت: "برو..."
آن اولها خودت گفته بودی: "آنجا که دیگر نمیتوان عشق ورزید، باید آن را گذاشت و گذشت.."
من نه گسستم نه رمیدم، نه گذاشتم و نه گذشتم. بعضی وقتها باید رفت و از خود گذشت. تنها نقطه ی مشترک عاشقیمان شاید همین بود. من از "خودم" گذشتم و تو هم از "من". بگذار کمی دلخوش باشم که حتی رفتنم هم خواسته ی دلت بود. که آخرین خواسته ی دلت را هم گفتم "چشم!" هرچند پای دلم رفتنی نبود...
سالهاست پای پیاده این جاده را هی میروم تا برسم به "بی تو". ببینم "بی تو بودن" چه شکلی است. همان جاده ای که قسمت نشد "باهم" در آن قدم بزنیم...
بهروز
اینی که کامنتیدم داستان نبود غرغر بود
احساس میکنم خیلی چرت پرت گفتم
ببخش دیگه به بزرگی خودت و حسن
سلام
عکس جری پولاک در وبلگ فرادید
در واقع این تصویر آدم و حوا در بهشت است که حسن بردان از روی حسادت و تنگ نظری آن را در فتو شاپ یا یک برنامه دیگر که من اسمش را بلد نیستم دست کاری کرده
پس داستان این گونه آغاز می شود
یکی بود یکی نبود
روزی حضرت آدم و حوا توی بهشت با هم دیالوگ می کردند که ناگهان ابلیس نابکار با موبایل خود یک عکس پنج مگا پیکسلی از آنها گرفت تا با انتشار عکس لختی خانوادگی آنها حال بگیرد. و اول از همه چون رابطه اش با فینی ها خوب بود آن را برایشان بلوتوس کرد. باقی ماجرا را خودتان بنویسد تا این داستان یک اثر اینتراکتیو شود
سلام
یه متن در مورد این عکسی که گذاشتی نوشتم.
ولی زیاد شاید ارتباطی به این عکس نداشته باشه.